CVC Capital Partners (CVC)

[Bel-Investor]

Succesvol beursdebuut voor moederbedrijf Douglas
Door onze economieredactie
26 apr 2024 om 11:31

Investeringsmaatschappij CVC Capital is vrijdag fors gestegen bij de beursgang in Amsterdam. De eigenaar van parfumerieketen Douglas noteerde kort na aanvang van de handel op 17,55 euro, een kwart meer dan de introductieprijs van 14 euro per aandeel.
Het gaat om een van de grootste beursgangen in tijden op Beursplein 5. De investeerder wilde met zijn beursnotering 1 miljard tot 1,5 miljard euro ophalen, maar haalde met de beursgang 2,3 miljard euro op. CVC heeft nu een beurswaarde van zo'n 14 miljard euro.

CVC Capital Partners wilde eigenlijk twee jaar geleden al naar de beurs. Dit werd uitgesteld vanwege de oorlog in Oekraïne en de oorlog tussen Hamas en Israël.

[Bel-Investor]

CVC gaat tegen IPO-prijs van 14 euro naar beurs

Straks trekt CVC naar de Amsterdamse beurs. De IPO-prijs werd vastgeprikt op het midden van de vooropgestelde vork op 14 euro. Daarmee komt de waardering uit op 14 miljard euro. Door een grote vraag wisten bestaande aandeelhouders meer stukken te verkopen, waardoor er voor zo'n 2 miljard euro aan aandelen is verkocht.

Het bedrijf haalt ook kapitaal op, want het geeft zo'n 17,8 miljoen nieuwe aandelen uit, wat neerkomt op 250 miljoen euro. Analisten wijzen erop dat de beurswaarde van de holding kan klimmen tot 20 miljard euro.

[Beheerder]

[Tommy052]

De zakenbank Degroof Petercam start de opvolging van de investeringsmaatschappij CVC Capital Partners met een koopadvies.
CVC is een van de grootste alternatieve vermogensbeheerders in Europa, met ruim 200 miljard euro onder beheer. Het hoofdkwartier is het Britse Kanaaleiland Jersey, maar het aandeel noteert sinds vorig jaar op Euronext Amsterdam. CVC heeft ook een Belgisch kantoor op de Terhulpsesteenweg in Brussel. Daar werken ruim een tiental mensen. Gewezen minister van Buitenlandse Zaken en Eurocommissaris voor Handel Karel De Gucht (Open VLD) is er adviseur.
We zien een tendens in de fondsenwereld waarbij klanten steeds meer kapitaal toekennen aan de beste spelers.
'De vlaggenschipfondsen van CVC zitten in het beste kwart qua rendement in de fondsenwereld, met winsten boven 25 procent per jaar', zegt analist Joren Van Aken van Degroof Petercam, dat de opvolging van CVC start. 'Dat moet het bedrijf toelaten marktaandeel te winnen tegenover minder goed presterende rivalen zoals Eurazeo.
We zien een tendens in de fondsenwereld waarbij klanten steeds meer kapitaal toekennen aan de beste spelers.'

'Ten tweede heeft CVC een uniek verloningssysteem voor zijn teamleden', gaat Van Aken verder. 'Dat is meer gebaseerd op individuele basis en straft slechte prestaties op lange termijn af. Het verhoogt de verantwoordelijkheid en ontmoedigt om trends na te jagen, wat handig kan zijn in de huidige AI-hype. Het systeem zit ingebakken bij CVC en heeft zijn deugdelijkheid bewezen. Sectorgenoten hebben tevergeefs gelijkaardige beloningssystemen proberen te ontwikkelen.'
'Ten derde bestaat het netwerk van CVC uit 30 kantoren verspreid over de wereld, met een aanwezigheid in de meeste Europese landen. Dat is een voordeel tegenover rivalen die heel Europa coveren met enkel een team in Londen.'

Van Aken voorspelt een gemiddelde winstgroei per aandeel CVC van 19 procent per jaar tot 1,24 euro tegen 2028. 'CVC noteert tegen 16 keer de verwachte winst van 2026. Dat is een korting van een derde tegenover de sector, terwijl CVC meerdere concurrentiële voordelen heeft. De huidige waardering vormt een interessante instapgelegenheid.'

[Shadow]

CVC verrast met exits in haperende dealmarkt



Waar sectorgenoten worstelen met verkopen, sloot CVC in het tweede kwartaal stevige deals. Dat viel op. Juist in een onrustige markt.

De halfjaarcijfers van CVC vielen iets lager uit dan analisten hadden verwacht. Het beheerde vermogen waarover fees worden ontvangen – de zogenoemde fee-paying assets under management (FPAUM) – kwam uit op 140 miljard euro, tien procent meer dan een jaar geleden, maar net onder de raming van 142 miljard euro.

De management fees bedroegen 705 miljoen euro, tegenover een verwachting van 707 miljoen euro. De aangepaste nettowinst kwam uit op 396 miljoen euro, goed voor circa 36 eurocent per aandeel.

Maar de ogen van veel beleggers waren op iets belangrijks gericht, de ‘realisaties’: de daadwerkelijke verkopen van portfoliobedrijven en het commentaar van het concern daarop.

Exits overeind
Want zonder succesvolle exits stokt het private-equitymodel. Beleggers krijgen dan geen geld terug en zijn minder geneigd nieuw kapitaal toe te zeggen. Ook de inkomsten van private-equity-spelers lijden er dan onder: de performance fees vallen weg en het businessmodel komt onder druk. Geen verkopen betekent: geen cash, geen groei en geen vertrouwen.

Dat wantrouwen kwam niet uit de lucht vallen. De dealmarkt schokte begin Q2 door nieuwe Amerikaanse handelstarieven. Dat drukte waarderingen en vertraagde transacties. In private markten nam de voorzichtigheid toe.

Analisten signaleerden de afgelopen maanden al dat private-equityhuizen moeite hadden met exits. IPO’s – traditioneel een belangrijk verkoopkanaal – zijn vrijwel stilgevallen. Verschillende grote spelers, waaronder KKR en Carlyle, kampen met bedrijven die langer in portefeuille blijven dan voorzien als gevolg van de stokkende exit-markt.

Juist daarom viel het op dat CVC het afgelopen kwartaal wél stevig wist te verkopen. In totaal kwam het bedrag aan realisaties uit op 4,2 miljard euro. Dat is minder dan in het tweede kwartaal van 2024, maar onder de huidige marktomstandigheden zeker keurig te noemen.

CEO Rob Lucas sprak wel van een markt die nog altijd complex en volatiel is. Daardoor kunnen exits meer tijd vergen dan wenselijk.

Ondanks marktstress bleef CVC in staat om deals te sluiten

Bron: (Kwartaal)verslagen CVC. Bedragen in miljarden euro’s. De grafiek laat zien hoe de verkopen zijn verdeeld over drie categorieën. 1) Private Equity: betreft de verkoop van bedrijven die CVC eerder heeft overgenomen. 2) Secondaries: betreft de verkopen van belangen in bestaande private-equity fondsen die CVC van andere beleggers heeft overgenomen. 3) Infrastructure: betreft de verkoop van participaties in infrastructuurprojecten zoals tolwegen of energievoorzieningen.

Verder benadrukte de topman dat CVC “nog steeds in staat is om bedrijven te verkopen in een uitdagend klimaat” en zelfs “meer geld aan beleggers heeft teruggegeven dan het heeft opgevraagd”. Daarmee keerde de toon: waar vooraf scepsis heerste, onderstreepte de verkoopcijfers vooral de dealkracht van CVC.

Over de afgelopen twaalf maanden verkocht CVC zelfs voor 13,2 miljard euro, 20 procent meer dan een jaar eerder (circa 11 miljard euro). Gemiddeld lag de opbrengst rond 3,3 keer de inleg (opbrengst gedeeld door inleg).

Fictieve exits
Een veelgehoorde kritiek op de sector is dat exits steeds vaker plaatsvinden via zogeheten continuation funds: belangen die niet op de markt kwijt kunnen, worden ondergebracht in een nieuw fonds. Dat fonds wordt vaak opgezet en gefinancierd door dezelfde private-equitypartij die het belang al in bezit had. Boekhoudkundig ontstaat er dan wel een ‘exit’, maar zonder dat er een echte nieuwe koper aan te pas komt.

CVC doet ook aan dit soort structuren, maar CFO Fred Watt benadrukte tijdens de analistencall dat “minder dan een kwart van de verkopen via continuation vehicles liep”. Het merendeel ging naar externe partijen – waaronder strategische kopers die volgens het concern langzaam terugkeren op de dealmarkt.

Wel gaf CFO Watt aan dat exitmomenten “altijd wat lumpy zijn”. Voor heel 2025 verwacht CVC dat de totale verkoopopbrengst op of net boven het niveau van 2024 zal uitkomen. Dat impliceert dat de verkopen in de tweede jaarhelft waarschijnlijk rustiger zullen verlopen.

CVC zwemt tegen de stroom in, maar de vaart van de exits zal dus afnemen. Beleggers lijken er niet gerust op. Rond de middag noteert het aandeel circa zes procent lager.

Aandeelhouders CVC zoeken zelf ook een exit

CVC kwam in april 2024 naar de Amsterdamse beurs, vooral om bestaande aandeelhouders een uitweg te bieden. Voor het bedrijf zelf vloeide er slechts beperkt nieuw kapitaal binnen (circa 250 miljoen euro); de beursgang draaide voornamelijk om de verkoop van bestaande aandelen.

Voor een groep institutionele investeerders gold na de beursgang een lockup periode van 180 dagen. Inmiddels is die termijn voorbij en hebben deze partijen van de gelegenheid gebruikgemaakt om een deel van hun stukken te verkopen. Hun gezamenlijke belang daalde zo van 16 naar 12 procent.

Het grootste deel – zo’n 70 procent van de aandelen – is nog altijd in handen van werknemers en partners van CVC. Zij mogen hun belang gefaseerd verkopen: vanaf april 2027 mag 25 procent de markt op, in 2028 nog eens 25 procent, en in 2029 de rest.

Bron: https://www.veb.net/artikel/10051/cvc-v ... -dealmarkt

[skippy]

https://www.cvc.com/media/news/2025/cvc ... jay-group/

[Shadow]

Scheurtjes in private credit. Wat betekent dit voor beleggers – en voor CVC?



Onlangs vielen in de VS twee bedrijven om: First Brands en Tricolor. Dat raakte banken en voedde twijfel over private credit, leningen aan bedrijven buiten de bank om. Wat is er stuk, hoeveel ziet de markt niet, en hoe staat CVC ervoor? Drie vragen, drie antwoorden.

1. Hoe werkt private credit eigenlijk?
Private credit is de verzamelnaam voor leningen die buiten het traditionele bankwezen om worden verstrekt. Bedrijven die financiering zoeken, kloppen dan niet aan bij een bank als ING of ABN AMRO, maar bij gespecialiseerde fondsen. Die fondsen halen kapitaal op bij beleggers dat ze vervolgens direct uitlenen aan bedrijven.

De opmars van deze fondsen begon na de financiële crisis. Door strengere kapitaalregels voor risicovolle leningen trokken banken zich terug uit dit segment.

Private kredietfondsen sprongen graag in het gat dat ontstond. De markt wordt geschat op zo’n 2000 tot 3000 miljard dollar en is inmiddels een van de snelst groeiende segmenten binnen de financiële wereld.

Met name durfkapitalisten die naam hebben gemaakt met leveraged buyouts en grote private equity deals, zoals KKR, Apollo en Blackstone, behoren tot de grootmachten in private credit. Zij haalden bedrijven van de beurs en namen de aandelen over.

De stap van private equity naar private credit is niet groot. Deze durfkapitalisten zijn gewend te werken met forse schuldfinanciering bij hun overnames. Waar zij vroeger vooral afhankelijk waren van banken, kunnen ze nu via hun eigen fondsen ook zelf die leningen verstrekken. Zo zijn de voormalige kopers van (de aandelen van) bedrijven uitgegroeid tot de geldschieters van vandaag (verschaffers van vreemd vermogen).

Zij verstrekken overigens niet alleen directe leningen aan bedrijven, maar structureren ook zogenoemde Collateralized Loan Obligations (CLO’s): bundels van bedrijfsleningen die opnieuw worden uitgegeven aan beleggers in verschillende risicoklassen. De leningen verdwijnen daarmee van de balans van partijen als KKR of Blackstone, terwijl zij wel verdienen aan de structuur- en beheervergoedingen die bij dit soort deals horen.

Daarnaast investeren deze spelers ook in meer liquide vormen van schuld, zoals bedrijfsobligaties en verhandelbare leningen.

CVC doet mee
Ook op het Damrak speelt een zwaargewicht mee: CVC Capital.

CVC staat sinds 2024 op het Damrak. De fondsen zelf zijn niet beursgenoteerd; beleggers kopen het managementbedrijf dat de fees int. CVC is groot in buy-outs en bouwt snel aan private credit. Begin deze maand sloot CVC nog een nieuw fonds voor directe leningen aan Europese bedrijven, goed voor toezeggingen van ruim 10 miljard euro.

In totaal beheert het concern zo’n 200 miljard euro. Ongeveer een kwart daarvan – zo’n 50 miljard – zit in bedrijfsleningen. Daarbinnen maken directe leningen 17 miljard uit; de rest bestaat uit bedrijfsobligaties, CLO’s en andere vormen van krediet.

De portefeuille bedrijfsleningen is nog bescheiden, maar groeit het snelst binnen CVC. Voor volgend jaar staat alweer een nieuw fonds gepland met een beoogde omvang van meer dan 10 miljard euro. CVC wil zich definitief positioneren als een van de grootste Europese kredietverstrekkers.

Verdeling beheerd vermogen van enkele grote spelers in de private-creditmarkt

Bron: Bedrijfswebsites en gepubliceerde cijfers van CVC, Bridgepoint, Partners Group, ICG, KKR, Blackstone, Ares en Apollo.

2. Waarom heerst er plots onrust?
De spanning begon eind september met twee Amerikaanse faillissementen die beleggers op scherp zetten. Eerst ging First Brands Group, een leverancier van auto-onderdelen, ten onder met meer dan 10 miljard dollar aan schulden. Uit het dossier blijkt dat hetzelfde onderpand meerdere keren is verpand. Denk aan voorraden of handelsvorderingen. Schuld verhuisde ook naar aparte vehikels (SPV’s) en viel daardoor buiten het zicht van kapitaalverschaffers.

Kort daarvoor ging Tricolor ten onder, een verstrekker van subprime-autoleningen. Er lopen fraudeonderzoeken. De gemene deler: private kredietfondsen leenden miljarden uit zonder volledig zicht op de risico’s.

De schrik was groot. JP Morgan-topman Jamie Dimon stal een oude quote van Warren Buffett om de nervositeit te duiden: “Wanneer je één kakkerlak ziet, kun je er donder op zeggen dat er meer zijn.”

Beleggers vrezen voor sommige kredietconstructies, zoals de eerdergenoemde kredietbundels (CLO’s), die te veel doen denken aan de complexe hypotheekproducten die in 2008 de financiële crisis verergerden.

Sinds de twee incidenten zijn de beurskoersen van grote alternatieve financiers als Blackstone, KKR en Apollo fors gedaald. Opvallend genoeg hield CVC zich beter staande op de beurs, mogelijk dankzij zijn beperkte blootstelling aan de Amerikaanse markt.

De krediettak van CVC richt zich vooral op Europa, waar doorgaans met een iets minder hoge schuldenhefboom wordt gewerkt dan in de VS. CVC’s blootstelling aan private credit is bovendien kleiner (25 procent) dan bij partijen als Ares (66 procent) en Apollo (82 procent), die al jaren zwaar inzetten op directe leningen.

Als belegger in dit soort aandelen beleg je overigens in het management¬vehikel dat beheersvergoedingen opstrijkt door het belegde vermogen aan het werk te zetten, niet in de onderliggende fondsen of leningen zelf.

Koersen van alternatieve financiers flink onderuit na onrust op private creditmarkt

Bron: Bloomberg. Koers van de aandelen op 100 geïndexeerd op 22 september 2025.

Toch blijft de nervositeit voelbaar. Beleggers beseffen dat de private creditwereld aanzienlijk minder transparant is dan de publieke kapitaalmarkten. En bovendien zijn private equity en private credit nauw met elkaar verweven. Buy-outs worden immers meestal met veel schuld gefinancierd.

3. Waarom is private credit dan zo in trek?
Ondanks de onrust blijft de vraag naar private credit groot. Dat is niet vreemd: de rendementen zijn hoog, terwijl de schommelingen in waarde beperkt blijven.

Een studie van Morgan Stanley laat zien dat directe bedrijfsleningen in de Verenigde Staten over de afgelopen twintig jaar gemiddeld zo’n tien procent rendement per jaar opleverden. Ter vergelijking: publiek verhandelbare high-yield obligaties kwamen in dezelfde periode uit op ongeveer zes procent. Opvallend: het wanbetalingspercentage lag op de directe leningen niet hoger dan op de high-yield obligaties.

Voor institutionele beleggers als pensioenfondsen en verzekeraars is private credit dan ook aantrekkelijk: stabiele rente-inkomsten, lage volatiliteit en – in ieder geval zolang alles goed gaat – een beperkte correlatie met aandelenmarkten, waardoor spreidingsvoordeel gerealiseerd kan worden. Morgan Stanley verwacht dat de totale private creditmarkt dus nog wel even door groeit: tot zo’n 5000 miljard dollar in 2029.

Ook bedrijven die geld willen lenen, zien voordelen. Een lening bij een private kredietfonds is vaak sneller geregeld dan bij een bank en kan volledig op maat worden gemaakt. Ook het uitgeven van een obligatie kost tijd – denk aan adviseurs, een prospectus en ratingbureaus. Maar juist de snelheid van private credit kan gevaarlijk zijn.

Zo haalde First Brands vorig jaar circa 750 miljoen dollar aan schuld op om een overname te financieren. De lening werd op maandagochtend aangekondigd, en op vrijdag was het volledig bedrag al door schuldfinanciers ingetekend.

De deal was in enkele dagen rond. Een dure fout: de schuld is nu vrijwel waardeloos. Dit voorval toont hoe beperkt de due diligence soms is bij kredietverstrekkers, vooral wanneer de druk van concurrenten oploopt.

Beleggers in private credit fondsen moeten vertrouwen op de zorgvuldigheid van fondsbeheerders. Dat vergroot de zorg, zeker na de opmerking van een voormalige bestuurder van een kredietverstrekker aan First Brands dat “niemand in dit vak wordt betaald om due diligence te doen.”

Feit na de valpartijen: de kritische blik schiet soms tekort. Dat First Brands en Tricolor alleenstaande gevallen zijn, blijft voorlopig een aanname.

Bron: https://www.veb.net/artikel/10121/scheu ... n-voor-cvc